Hoe is dat, wonen in een zeecontainer?
Vrachtwagens rijden af en aan in de Amsterdamse Houthaven. Ze verwijderen een wit containerdorp waar meer dan zevenhonderd studenten wonen. Het heeft er tien jaar gestaan. De op elkaar gestapelde zeecontainers zijn omhuld met wit kunststof en van binnen met goedkope materialen bewoonbaar gemaakt. Gipsplaten tegen het staal, keukenblokjes en douchecabines erin, laminaat op de vloer. Buiten, op de gevels, geven stukjes plexiglas van geel, rood of oranje de 'huizen' wat kleur.
Het einde nadert. Aan het eind van de maand moet het terrein weer leeg zijn. De containers verhuizen naar elders in de stad. De meeste - vijfhonderd stuks - gaan naar Nieuw-West, waar 250 studenten een 'community' moeten gaan vormen met 250 vluchtelingen. Die verruilen dan daadwerkelijk het asielzoekerscentrum voor een containerwoning, iets wat het kabinet in de nabije toekomst nog veel vaker hoopt te zien gebeuren.
Wat staat de vluchtelingen te wachten? Kun je in zo'n zeecontainer een beetje comfortabel wonen?
Feit is dat duizenden studenten het al jaren doen. Op het Zeeburgereiland, bijvoorbeeld, in het oosten van Amsterdam. Ook daar wonen 335 studenten in met prefabelementen aan elkaar geknutselde containers, al sinds 2010. Zwart zijn de gevels hier, met grote oranje huisnummers.
Woningcorporatie De Key heeft al die containers onder haar hoede. Zoals de corporatie in de buurt van Amstel Business Park ook een nog veel groter semipermanent complex runt - het grootste van de stad. In 'Wenckehof' staan duizend zeecontainers die in China tot woonruimte werden omgetoverd en toen naar Amsterdam zijn verscheept. Ze staan er ook al tien jaar. En blijven er nog wel even.
Nanja in haar container in Houthaven.Beeld Maarten BlaBlaBla
'Snikheet in de zomer'
Mouringh van der Veen (23), Zeeburgereiland
"Sober? Mijn container heeft zelfs vloerverwarming. Hier, als ik aan deze knop draai, is het binnen twee minuten warm. Nee, warmte, dat is het probleem niet. Eerder andersom: zomers is het hierbinnen snikheet, misschien omdat de gevel die ze over het staal van de containers hebben getrokken zwart is.
Een erg gezellige kleur vind ik dat trouwens ook niet. Van buiten ziet het er hier nogal grauw uit, ook al door het grijze hekwerk tussen en rondom al die zwarte woningen. En dan iedereen verplicht precies dezelfde vieswitte gordijnen. Ik vraag me af of vluchtelingen al die typisch Nederlandse regeltjes zullen begrijpen.
Nog even over die hitte: het vervelende is dat je nergens een raampje kunt opendoen. Er zit niks anders op dan je voor- of achterdeur te openen als je wat koelte wilt. En dat doet iedereen dus ook in de zomer. Het gevolg is dat er heel veel inbraken zijn, vooral op de begane grond.
Ik hoorde laatst van een meisje dat een iPhone naast haar op bed had liggen. Die was de volgende ochtend gestolen. Ook ik woon op de begane grond, maar er is gelukkig nog niets gejat. Kijk, zie je dat? Dat is mijn achtertuin. Nou ja, 'tuin'. Hij is twee bij een. Maar toch. Ik kan het aanbevelen, een container, ik vind het hier fijn. Ik hoor mijn buren nooit, bekeken voel ik me ook nooit. Als je huis is platgebombardeerd in Syrië, ben je hier wel blij mee, denk ik."
'Geen gebrek aan privacy'
Nanja van Rijsse (19), Houthaven
